Werken Voorgevel Pt II - GROEN?!

Wat een luxe! Een blog schrijven over de verbouwingen terwijl je in de zonnige Provence ligt te genieten van de ontluikende lente. Het "aangename aan het onaangename koppelen" heet dat dan. Of "elk nadeel heb zijn voordeel". Of "Hou je bek en schrijf je domme blog".

Maandag 27 maart kregen we een verse levering binnen. Geen bier, wijn, cider of koffie maar wel strak geverfd schrijnwerk. Daar hingen ze in de felle ochtendzon boven het Stationsplein. Smaragdgroen bijna. Ons uitwuivend terwijl we op het perron stonden te wachten op de eerste van twintig treinen die ons naar Avignon zouden voeren.

Je kent het gevoel: je houdt een kleurenkaart met staaltjes de grootte van postzegels tegen de kale muur en denkt: "ja, dit gaat wel werken". Terwijl je in de pot roert slaat de twijfel je om het hart. Nadat de eerste laag gezet is besef je: "Ja, dat is het dus echt niet."

Dat gevoel dus, op weg naar La Douce.

Nerd talk:

Het schrijnwerk was bij de eerste grote restauratie in 1998 al een zorgenkind. Tot vorig jaar was dubbel glas taboe bij monumenten die zowel aan de binnen- als buitenzijde beschermd zijn. Omdat er een impact van het zicht aan minstens één zijde zou zijn - zowel door de bredere profielen als door de visuele impact van dubbel glas - kon dubbel glas niet geplaatst worden.

Gelukkig bestaat er sinds enkele jaren een degelijk alternatief: 'monumentenglas'. Zo'n fancy naam komt uiteraard met een fancy prijskaartje, maar het zorgt er wel voor dat we (een soort van) dubbel glas kunnen plaatsen. De profilering is nauwelijks breder én de buitenste glaslaag heeft een authentieke look . Voor de enthousiastelingen: google eens 'getrokken glas' of 'gewemeld glas' (stijl Fourcault).